Kirazlı Blog🍒

Mart ayında ana başlığım bir çoğumuzun beklemediği, belki de tahmin bile etmediği virüs olacak maalesef. Elbette gerekli önlemlere dikkat edildiği sürece vaka sayısının daha az olacağına dair içimde büyük bir umut var ve tüm bu günlerdir evde kalmam tam da bu nedenden işte. O kadar beklemediğim bir tatil oldu ki bu; ne tatil moduna girebildim, ne depresyon moduna... Depresyon ve tatil arasında bir yerlerde gidip gelirken elde var sıfır durumunda kalakaldım. Üniversitelere 3 hafta ara verileceğini duyunca nasıl valiz hazırladım, ne düşündüm hatırlamıyorum. Yalnızca hayatımın yarısını orada tamamlanmadan bırakmışım gibi hissettim ve öyle de oldu aslında. Yarım kalmış bir okul dönemi, yarım kalmış kurslar, yarım kalmış tablolarım hatta eşyalarımın bile yarısı orada kaldı maalesef.  Şu sıralar yapmaya çalıştığım tek şey kendimi toparlamak ve bunların son bulacağına inanmak oldu ve neticede zor da olsa ay sonuna doğru bunu başardım. Bunu hem kendi sağlığım için hem de hayatıma d

Ah Şubat nasıl da acıta acıta bitiyorsun öyle... Ne çok can yandı, ne çok insan ağladı ve ne çok şey oldu şu 29 günde... Ah ne çok eve ateş düştü... Bir yerden sonra ne desek, ne söylesek boş; ne yapsak, ne düşünsek boş... Bir yerden sonra hayatımıza dönmeye çalışıp gündelik yaşantımıza devam ediyoruz. Birşeyler izliyor belki yazıyor ya da okuyoruz. Ben aslında bu blogu bana hatıra kalsın, güzel yaşantılarım yazıya dökülsün diye açtım ama güzel anılarımdan önemli olaylar oluyor ve en kötüsü elimden hiç bir şey gelmiyor. İnsan bazen ne kendine ne de ailesine yardım edebiliyor, bazen elin kolun bağlı oturmaktan başka birşey yapılmıyor. İşte bende bu oturmalarım arasında birkaç film, biraz dizi izleme ve azıcık da kitap okuma fırsatı buldum. Sadece burada kalsınlar istiyorum, sadece daha iyi hissetmek istiyorum belki de. |Okuduklarım| Bu ay yukarıdaki kitapları okudum içlerinden en beğendiğim İlber Ortaylı' nın yaşadıkları üzerinden verdiği tavsiyelerinden oluşan "Bir